سالانه ۲۸۰ هزار مرغ اجداد را که پایه‌ی تولید سالانه ۲ و نیم میلیون تن گوشت سفید مصرف داخل هست با قیمت ۵۵ میلیون دلار می‌خریدیم. ۲۰۰ دلار برای هر مرغ.
اگر مرغ لاین داشتیم نیازی به واردات مرغ اجداد نداشتیم؛ بنابراین در دهه ۷۰ با هزینه‌های بالا، نژادی را به کشور وارد کردیم تا واردات مرغ اجداد و مادر به صفر برسد. اما این مرغ‌ها با بی مهری مواجه شدند و ما همچنان در دولت‌های مختلف وارد کننده اجداد بودیم.
با اینکه گفته می‌شد غذا تحریم نمی‌شود، اما غربی‌ها بار‌ها تهدید به تحریم کردند.
تهدیدی که در صورت تحقق، صنعت مرغداری را دو ماهه نابود می‌کرد. تهدیدی که شهریور سال قبل، نهایتا عملی شد.
مرغ لاین در شرایط قرنطینه‌ای نگهداری میشود و به ما بدلایل بهداشتی اجازه ورود به فارم اصلی رو ندادند. چراکه انحصار تولید مرغ لاین در اختیار این ۵ کشور بود: آمریکا، انگلیس، برزیل، هلند و آلمان... حالا اما، ایران هم به این عرصه وارد شده است.
یکی از دلایل مخالفت با توسعه این سویه در کشور، ادعای مصرف دان بیشتر نژاد آرین هست وتغییر ذائقه و گرایش خریدار به مرغ سنگین موجب شده اقبالی به مرغ آرین نشه در حالی که در اکثر کشورها، مرغ‌های حدود ۲ کیلو و بدون چربی طرفدار بیشتری دارند.
حالا، و بعد چند دهه تلاش برای اثبات لزوم خودکفایی این بخش، تلاش پژوهشگران جوان کشورمان درحال به ثمر نشستن هستند.
حفاظت و توسعه مرغ لاین بویژه برای کشوری که در معرض تروریسم غذایی است یک اصله چراکه هیچ کشوری حاضر به فروش مرغ لاین خود به ما نیست.
حالا ایران می‌تواند از سال آینده، از وارد کننده به صادر کننده مرغ اجداد تبدیل شود، به یک شرط: حمایت تولید کننده، ما مصرف کنندگان و البته دستگاه‌های متولی، از این دستاورد مهم و ارزشمند.
